Wanda Żmijewska-Stala

Wanda Stala, z domu Żmijewska urodziła się 2 czerwca 1928 r. w Stolinie (dziś na Białorusi). Była więźniarką obozu koncentracyjnego w Dachau. Bronisława poznała na terenie wyzwolonego obozu. Tam pobrali się. W 1947 r. w Augsburgu przyszło na świat ich pierwsze dziecko – Danuta. Trudne powojenne czasy sprawiły, że osiedlili się Belgii. Bronisław znalazł zatrudnienie w kopalni w Zwartberg w gminie Genk. Tam szybko zaangażował się w polonijną działalność. Był współzałożycielem Koła Polskiego Stronnictwa Ludowego w Zwartberg. Losy rodziny skomplikowały się w początku lat 50. XX w., kiedy to Wanda wraz z córką wyjechały do Kilec. Po przyjeździe do Polski odebrano jej paszport i przyznano status repatrianta, uniemożliwiając tym samym powrót do Belgii. Podjęła wówczas edukację w szkole dla położnych w Bytomiu, przy której funkcjonował zespół taneczny. Zafascynowana tańcem, ukończyła kurs choreograficzny. Pod koniec lat 50. XX w. Wandzie udało się wrócić do Zwartberg. Tam od 1959 r. została kierowniczką i choreografką Zespołu Pieśni i Tańca „Krakus”, nauczała języka polskiego, kierowała Polskim Domem Kultury im. Mikołaja Kopernika, działała w Związku Polskich Kombatantów. Po śmierci męża została prezesem Polskiego Związku Kulturalnego. Zmarła 2 lutego 2021 r. i pochowana jest wraz z mężem na cmentarzu w Genk.